پازل شخصیت

تیپ و ترجیحات شخصیت، مثل راست‌دستی یا چپ‌دستیه. مثلا توی نوشتن، ماها با یک دست خیلی راحتیم و به اون دست میگیم دستِ غالب. دستی هم که انتخابمون برای نوشتن نیست میشه مغلوب. توی این ترجیحات هم، ما به یک سمت گرایش بیشتری داریم و با اون مدل راحت‌تریم؛ به اون سمت میگیم وجه غالبِ روان و به طور طبیعی زندگیش می‌کنیم. تا توی زندگی مجبور نشیم، سمت مغلوب‌مون رو رشد نمی‌دیم دقیقا مثل شکستگی دست غالب و اجبار به نوشتن با دست مغلوب. گاهی توی زندگی هر چی تلاش می‌کنیم، نتیجه مثبت نمی‌گیریم؛ بعضی دستاوردهای زندگی، از رشد وجه مغلوب‌مون به دست میاد که توی دوره پازل شخصیت یاد می‌گیریم چطور وجه مغلوب‌مون رو تقویت کنیم. 

با مدلی که با هم توی دوره پازل شخصیت جلو میریم، تلاش می‌کنیم به شناختی در مورد خودمون، اطرافیان‌مون و محیط‌های مختلف و همچنین نقاط قوت و ضعف‌مون برسیم که بتونیم توی زندگی روزمره‌ از این مدل، به درستی استفاده کنیم و راندمان بالاتری داشته باشیم. قراره درِ ورودی‌ اختصاصی‌مون به محیط‌های مختلف رو پیدا کنیم. قراره با شناختی که از ترجیحات خودمون پیدا می‌کنیم، بتونیم بهتر تصمیم بگیریم و بیشتر به دست بیاریم. آلبرکامو میگه زندگی امروز هر کدوم از ما حاصل‌جمع تعدادی تصمیم و انتخابه. پازل شخصیت، الفبای تصمیم‌گیری‌های بهتره و گرفتن نتایج بیشتره.

یک خواهش

لطفا لابه‌لای این چند ساعتی که با هم هستیم، بارها فایل‌ها رو pause کنید، یه دفتر کنار دست‌تون باشه و با هر جمله‌ای که یه جایی‌تونو قلقلک داد، یه چیزی درون‌تون تکون خورد، روی کاغذ با خودتون خلوت کنید و به جزئیات بنویسید. بنویسید چی یادتون اومد، چه حسی توی وجودتون بیدار شد و هرچی تعداد کلمات‌تون بیشتر باشه، موضوع براتون شفاف‌تر، شخصی‌تر و کاربردی‌تر میشه. از دل همین نوشته‌ها، تکه‌های پازل شخصیت‌تون رو کشف می‌کنید. فرمول روزهای خوبی که ازش حرف می‌زنیم، لابه‌لای نوشته‌های خودتون پیدا میشه. 

بیرون زِ تو نیست هر چه در عالم هست – در خود بطلب هر آنچه خواهی که تویی