ویکتوری زون از دلِ درد متولد شد

لحن متن: دوستانه، متواضعانه، دلی و ابری (ابرهای خاکستری بخشی از دغدغه‌های شخصیم)   دوستان عزیز سلام، امیدوارم هر جای دنیا هستید، سالم و شاد باشید. همین اول تشکر می‌کنم از زمان و انرژی‏‌ای که صرف خوندن این مطلب می‏‌کنید. حقیقتش چون فقط دلی می‌نویسم، همیشه نطقم باز نیست و سرِ حرف‏‌هایی که اینجا زدم، هی نوشتم، هی پاک کردم و هی تغییر دادم تا بالاخره این شد. مسعود معینی هستم،‌ متولد مرداد ۱۳۶۵. بذارید در سفری که با هم توی ویکتوری زون شروع می‌کنیم، همدیگه رو واقعی بشناسیم. امروز اومدم باهاتون از بخشی از دلایلی که باعث شد ویکتوری زون رو راه بندازم، حرف بزنم.

ویکتوری زون از دلِ درد متولد شد …

• از دردِ اینکه در زیرِ زمین از ثروتمندترین کشورهای دنیاییم ولی روی زمین از فقیرترین‏‌ها.
• از دردِ اینکه قطار توسعه‌ی بشر امروز در ایستگاه‏‌های کامپیوترهای کوانتومی، هوش مصنوعی (ماشین لِرنینگ)، بایوتکنولوژی، بلاکچِین، اینترنت اشیا و زندگی در خارج از کره زمین هست ولی ما هنوز در دور باطل محدودیت‏‌ها،‌ تعصب‏‌ها، سیاسی‏‌کاری‏ ها و از این دست واژه‌های منسوخ (در دنیای توسعه‏ یافته) هستیم.
• از دردِ اینکه هنوز نگاهِ سیاست‏‌مداران و نداران ما به دنیا با خطوط مرزی روی نقشه است در حالی‌که امروز این مرزها، بی‏‌معنی شدن. امروز کتاب جغرافی هم دیگه جرئت نداره بگه چین بزرگ‌ترین و پرجمعیت‏‌ترین کشور دنیاست! امروز توی دنیای هفت میلیارد و هشتصد میلیونی، فقط یک میلیارد و چهارصد و چهل میلیون چینی داریم اما دو میلیارد و هفتصد میلیون فیسبوکی (و اینستاگرامی) داریم.
• از دردِ کووید ۱۹ و اینکه هر روز فقیرتر شدن مردمی رو دیدم که توی دنیای بدون مرز امروز، هنوز مشغول کسب و کارهای سنتی‌ان. سخت‏‌تر از قبل کار می‌کنن و با قناعتِ بیشتر از قبل، زندگی. متاسفانه راهی جز این رو هم بلد نیستن. من ریشه‏‌هام بین همین مردمه. منم مثل اکثر شماها، چشمام خیس میشن و دلم میلرزه از دیدن این همه درد و خیلی ناچیز و کوچیکم در برابر این حجم بدبختیِ ریخته کف هر کوچه و خیابون (بدبختی‏‌های انتخابی و تحمیلی‏).
• از دردِ بورسی که تصویر تمام و کمال اقتصاد کشوره و این تصویر مدت‏‌هاست شبیه نقاشی زشت برنامه کودک شده که پاش نوشته شده «بی‌کفایتی، خیلی ساله از تهران (ایران)».
• از دردِ دیدن نابود شدن سرمایه‏‌های مردمی که به غلط به حرف مسئولینشون اعتماد کرده بودن و سرمایه‏‌هاشونو چشم‏ بسته و بدون دانش و مهارت به بازار سهام سپردن (مقصر اول خودمونیم و بعد، اون عده مسئولینِ بی‌صداقت و ناشایسته).
• از دردِ اینکه همیشه عاملِ حال بد ایران‏‌مون، همه بودن جز خودمون.
• از دردِ اینکه هنوز رسالت وزارت علوم، چاپ مدرک تحصیلیه.
• از دردِ اینکه متوقع مدرک به‌دست زیاد داریم اما متخصص و ماهر کم.
• و از خیلی دردهای دیگه

یه جمله‌هایی هست که خیلی محکم به روان آدم گره میخورن. سال ۸۶، یکی از اون گره‌های من خورد. برای مربی‏‌گری یوگا بجنورد بودم و مربیم توی یکی از ریلکسیشن‏‌هایی که داشتیم، این شعر از دیوان شمس رو خوند: ای نسخه‌ی نامه‌ی الهی که تویی                     وی آینه‌ی جمال شاهی که تویی بیرون ز تو نیست هرچه در عالم هست               در خود بطلب هر آنچه خواهی که تویی گره خوردن این شعر با روانم،‌ باعث شد که بیشتر از قبل به فکر سرمایه‏‌گذاری روی خودم بیفتم. دو سال بعد، یعنی ۸۸، با فارکس آشنا شدم. رفتم میدون انقلاب و کتاب «تحلیل تکنیکال در بازارهای سرمایه جان مورفی» رو خریدم. این کتاب رو اوایل به اجبار برمی‌داشتم و فقط شکل‏‌هاشو یه ورقی میزدم. چقدر هم شکل‏‌هاش زشت و نفهمیدنی بود برام! (یواش فقط درِ گوش شما میگم) چند باری هم توی مترو و تاکسی از کیفم درش آوردم و یه جوری هم کتابو میگرفتم که جلدش خوب دیده بشه و ژست اینایی که اینجور کتاب‌های قلمبه سلمبه رو می‌خونن به خودم می‌گرفتم ولی دوباره که شب میومدم بخونمش، بازم برام نفهمیدنی بود. حقیقت این بود که قلابش هنوز به دلم گیر نکرده بود و روانا نمی‌تونستم به عنوان یک بیزنس و حرفه بهش نگاه کنم. گارد داشتم در برابر این جنس بیزنس‌های ناملموسِ اون موقع. دو سه سال بعد کتاب «پنج عینک آینده‏ نگری با مدل التویل» که سال ۲۰۱۰ چاپ شده بود رو می‌خوندم که توی صفحه‌ی دوم این کتاب نوشته بود، «یک ویروس ‏شناس سازمان جهانی بهداشت،‌ پیش‏‌بینی می‌کنه که تا سال ۲۰۲۰ دنیا گرفتار پاندمی بیماری‌‏ای میشه که ظرف مدت کوتاهی، میلیون‌ها قربانی می‌گیره.» وقتی این کتاب رو خوندم، به نظرم این موردش، غیرقابل باورترین و ناممکن‏‌ترین پیش‌بینی بود. اصلا فکر نمی‌کردم محقق شه اما از فارکس شنیده بودم «هر چیزی توی بازار ممکنه»؛ کافیه بجای کلمه بازار، دنیا بذاریم. ۲۰۲۰ برای دنیا، سال تغییرات خیلی بزرگی بود. تمام حرف‏‌هایی که از یک سبکِ جدیدِ کار و زندگی از سال‏‌ها قبل مطرح بود، به طور رسمی و جدی استارت خورد. با سرعتِ خیلی زیاد قطار توسعه‏‌ی بشر، این‏ بار اگر سوار این قطار نشیم و مثل کبک سرمون رو زیر برفِ خودفریبی کنیم، پاسخ دنیای امروز بهمنِ نابودیه و قطاری که شاید دیگه هیچوقت نیاد توی ایستگاهی که ما ایستادیم. ویکتوری زون رو خلق کردم تا بهتون صادقانه بگم توی کوپه‏‌ی فارکس که از بهترین کوپه‏‌های این قطاره، چی میگذره، چه‏‌جور کوپه‏‌ای هستش، کیا اینجا هستن، کیا موندگارِ این کوپه‏‌ان و اونایی که بدون شناختِ درست میان فارکس‏‌نشین بشن، چطور به بیرون قطار پرت میشن. خلاصه که ویکتوری زون، پل ارتباطی من و شماست که براتون از کوپه‌‏ای که چندین ساله توش نشستم صادقانه تعریف کنم. از خوبی‏‌ها و سختی‏ هاش بگم. هر چیزی که لازمه درباره این بیزنس بدونید رو بهتون بگم. بگم توی بزرگترین بازار مالی دنیا، چه خبره و چطور می‌تونید با فارکس، بهترینِ خودتون رو خلق کنید. منم اول فکر می‌کردم فارکس یه شغلیه که درآمداش نجومی و به دلاره، یه لپ‌‏تاپ می‌ذاری زیر بغلت و میری از هرجای دنیا که دلت خواست، دلار پارو می‌کنی! با فانتزی دیدنِ اون سال‏‌هام، اگه دختر میشدم،‌ شک ندارم منتظرِ همون شاهزاده معروفه با اسب سفیدش می‌بودم. فارکس خیلی فراتر از یک شغله. فارکس سبکِ زندگیه، عملی‏ترین و عمقی‏‌ترین کلاس خودشناسیه چون هر روز توی این بازار، با تصمیماتی که می‌گیریم، با ترس،‌ وحشت، اضطراب، خشم، طمع، غرور، اعتماد بنفس (واقعی و کاذبش) و انواع و اقسام احساساتمون روبرو میشیم و باید به بهترین نحو مدیریتشون کنیم. یه مسابقه‏‌ست که اگر میخوای قهرمانش بشی، باید با بهترینت و در آماده‏‌ترین حالت ممکنت بیای و جوایزش، خیلی فراتر از اون آزادی و درآمد دلاریِ بدون سقفشه. پس لازمه بهترینِ خودتون رو خلق کنید. دکتر هلاکویی میگه «ما مخلوقِ خداییم و خالقِ خودمون». وقتی با تمام سختی‏‌های فارکس، تمام قد باهاش می‌مونید، اونجاست که یه دست‏‌مریزادِ جانانه دارید برای خلقِ بهترینتون،‌ برای خلق قهرمان درونتون و شیرینیِ ویکتوری (پیروزی‏‌ای که به جنگیدن و تلاش واقعی به دست میاد) نوش جونتون. برای قهرمان شدن نمیشه پراکنده حرکت کرد. باید قدم‏‌های استراتژیک و بادرایت برداشت که اینجا میگیم قهرمان ما، باید توی زون باشه تا به ویکتوری برسه. زون در لغت به معنی محدوده، بخش و منطقه است اما در اصل به حالتی از ذهن گفته میشه که فرد در نهایت تمرکز و توجه، روی هدفش متمرکزه و بالاترین راندمان ذهنیش رو داره. نمیشه پراکنده، بی‏‌هدف، بی‏‌درایت و بی‏‌ا‌ستراتژی قدم برداشت و نتیجه‏‌ی متفاوتی به نسبت آدم‏‌های عادی گرفت. زندگیِ غیرعادی، با استانداردها و کارهای آدم‏ های عادی شدنی نیست. به دلیل متمرکز بودنمون روی فارکس و نتایج جذابمون، به ویکتوری، زون رو اضافه کردم. زونی که مثل ذره‏‌بین متمرکزیم روی پرورش تریدر حرفه‏‌ای و مستقل فارکس. اینجا «باید» به مقصد موفقیت در فارکس برسید. (خطاب به دوستانی که دوره آنلاین فارکس ویکتوری زون رو ثبت نام کردن/می‌کنن) توی سفری که با هم شروع می‌کنیم، بارها زمین می‌خورید،‌ بارها سر و کله‏‌ی همدیگه رو توی تمرینات دوره کبود می‌کنیم، بارها توی دلتون بهم ناسزا میگید، بارها من رو مقصر ابتلاتون به فارکس می‌دونید، بارها  در طول مسیر،‌ کلافه میشید، مردد میشید اما این یادتون باشه که تولد هیچ نوزادی،‌ بدون درد زایمان مادر نیست. هیچ انقلابی، بدون جنگ و خون‌ریزی به دست نیومده. مسیر هیچ قهرمان واقعی‏‌ای،‌ کوتاه و ساده نبوده. من به انتهای این مسیر باور دارم و مطمئنم هیچ راهِ دیگه‌‏ای برای موفقیت در فارکس نیست. پاشو و قهرمانتو خلق کن، فرقی نمیکنه از کدوم کوپه‏‌ی این قطار. مهم اینه که سوار قطار توسعه‏‌ی بشر بشی و سفرت رو آغاز کنی. یادمون باشه این‏‌بار اگر سوار این قطار نشیم و مثل کبک سرمون رو زیر برفِ خودفریبی کنیم، پاسخ دنیای امروز بهمنِ نابودیه.

                                                                                                                                                                 با احترام،

                                                                                                                                                                  مسعود معینی