بخش پنجم

دو تا از دلبری‌های فارکس:

1. معاملات دوطرفه: یعنی مهم اینه که روند صعودی یا نزولی رو درست تشخیص بدید. اگر پیش‌بینی شما افزایش قیمت یک جفت ارز هست، میشه با دستور خرید (Buy) وارد بازار شد. اگر هم پیش‌بینی شما کاهش قیمت آن جفت ارز هست، میشه با دستور فروش (Sell) وارد بازار شد. بازارهای سهام و فارکس، دائما در نوسان و بالا و پایین رفتن قیمت‌ها هستند؛ در بازار سهام فقط میشه از بالا رفتن قیمت‌ها سود کرد در حالیکه اینجا برای روند نزولی بازار هم دستور فروش را داریم. یعنی ورود به بازار با دستور فروش در قیمتی بالاتر و بستن ترید با قیمتی پایین‌تر و گرفتن سودی که از تفاضل قیمت ورود و خروج حاصل شده.
2. اعتبار اهرمی (Leverage): برای معامله در بزرگ‌ترین بازار مالی دنیا (فارکس)،‌باید سرمایه‌ی بزرگ داشت. به همین دلیل در موقع افتتاح حساب، بسته به نوع حساب و کارگزارِ (بروکر) انتخابی شما، امکان استفاده از اعتبار اهرمی تا میزان انتخابی شما هست. مثلا کسی که ۵۰۰۰ دلار سرمایه اولیه در بازار فارکس میذاره و اعتبار اهرمی ۱:۲۰۰ رو انتخاب میکنه، این امکان رو داره که تا ۲۰۰ برابر سرمایه‌ش، معامله (تِرِید) کنه (۲۰۰*۵۰۰۰ = ۱،۰۰۰،۰۰۰ دلار). با این اهرم معاملاتی، هم امکان حضور ما در بازار مهیا شده، هم سودها جذاب‌تر میشن (ضررها هم ترسناک‌تر) و هم بروکر در ازای معاملاتِ با حجم بالاترِ ما، کمیسیون بیشتری نصیبش میشه. فرمول این اعتبار هم جوری بسته شده که اگر تریدهای سنگین و پرضرری بذاریم و حد ضرر (استاپ لاس Stop Loss) هم براش تعیین نکنیم، بروکر این اجازه رو داره که قبل از به خطر افتادن حتی یک دلارِ خودش، معاملات ما رو ببنده و نذاره سرمایه خودش به خطر بیفته. در ویکتوری زون، به دلیل ماهیت بازار فارکس و رفتارهای انسانی و احساسی تریدرها، اعتبار اهرمی بالای ۱:۲۰۰ را «به هیچ وجه» توصیه نمی‌کنیم.